Give-away: La Maison Victor

't Was volop zomer en picknickweer toen wij schreven aan Zo Geknipt!2. Maar toen het boek in de winkelrekken lag, werden de barbecuestellen al lang geruild voor fonduesetjes en de picknickdekens stilaan voor kersttafellaken.

Maar nu in het tijd om sommige zonnige recepten boven te halen. En dat vonden ook de mensen van La Maison Victor: de zomer lonkt, uw Franse broodjes zijn bijna gebakken... en verdienen op maat gemaakte zakken!

Het recept wordt uitgebreid belicht in de mei-juni-editie van het tijdschrift. Net als het boek zelf!

Ik kreeg er vier onder mijn hoede, en deel die graag uit aan vier picknickfans die met me willen delen wat zij onmisbaar vinden bij het buiteneten. Reacties onder dit bericht tot zondagavond, maandagochtend laat ik weten wie er een exemplaar van het tijdschrift heeft gewonnen.

Hartige poffertjes voor kleine vegetariërs

Zit jouw weekmenu al in elkaar? Als 'vleesloos' en 'minderjarige tafelgenoten' randvoorwaarden zijn en je hebt een voorkeur voor 'gemakkelijk', dan heb ik misschien een tip. Een gerecht dat even snel klaar is als dit blogbericht. Je staat wel even te bakken, maar het resultaat wordt nog tijdens dat bakken zelf uit de kom gegrist.

Qua fotomateriaal moet je het doen met wat telefoonfoto's. Maar ik garandeer je dat het lekker was, mijn kleuters kunnen dat beamen. Verder ben ik nog steeds geen keukenprinses, dus vergeef me enige vaagheid in de omschrijving, want 'ik doe maar wat'. Maar 'wat' was wel eetbaar!

Hartige poffertjes met oesterzwammen en peterselie

Het poffertjesrecept dat de basis is voor wat ik maakte, is er eentje van Piet Huysentruyt. (Verder niet de meest diervriendelijke kok, dus ik ben hem enkel erkentelijk als leverancier van meestal-lukt-dat-wel-goed-kooktechnieken.)

Ik neem voor het gemak het geheel voor u over, want doorklikken met handen vol poffertjesdeeg, dat is niet zo handig.

Nodig:

1 ei

1/4 dl zure room

300 ml melk

300 g zelfrijzende bloem

100 g oesterzwammen

een kleine ui

een handjevol bladpeterselie

een handjevol geraspte emmentaler

peper en zout

bakboter

een poffertjespan, of - zoals ik - poffertjesplaten voor je wafelijzer

Hak de oesterzwammen fijn en snipper de ui. Hak ook de peterselie fijn. 

Bak de ui goudbruin, en voeg daarna de oesterzwammen toe. Bak nog een aantal minuten tot de zwammen gaar zijn, kruid met peper en zout.

Doe de bloem in een kom en maak een kuiltje in het midden. Breek daarin het ei, voeg de melk en de zure room toe. Doorroer het deeg goed met een klopper.

Roer de oesterzwammen en de ui door het deeg. Roer er vervolgens de peterselie en de kaas doorheen.

Verwarm poffertjespan en bak de poffertjes met een beetje boter aan elke kant bruin, of doe hetzelfde met je wafelijzer.

Klaar!

En wat aten we als dessert? De zoete versie!

Regen met de kleur van de zon

Ze zijn intussen all over blogland: de wondermooie stoffen van Lotte Martens. Mijn beurt om bij te dragen aan de collectie handgemaaksels die eruit voortvloeien! Ik ken Lottes werk al een paar jaar, wegens een niet al te nabije aangetrouwde familieband. (De zus van de vrouw van de neef van de wederhelft, om precies te zijn.) Kleine wave hier, dus, toen de kledingstoffenlijn gelanceerd werd: de interieurstukken die ik tot dan toe zag speelden stuk voor stuk een spelletje om ter mooist.

Er waren een paar haren op mijn hoofd die dachten aan het hullen van de dochters in de lap ‘koperen regen’ in mijn handen. Laat ons zeggen, een drietal, van de naar schatting 120 000 op mijn hoofd. De rest schreeuwde unaniem: selfish sewing!

En zo geschiedde. De stof is zo stevig, knipt zo makkelijk en valt zo soepel dat ze wel wat Latijn verdiende. Dus dat stak ik erin. Model tekenen, proefjurk maken, tongpuntbijtend knippen, het was het allemaal waard.

Resultaat: een rechte, vrij deftige jurk met weinig versiering: enkel wat koperkleurige knopjes op de schouder breken de zee aan donkerblauw. 

Voor de rest mag de koperen print helemaal de show stelen. Deze boekenmaat zorgde voor decolleté-inspiratie. (Een woord waarbij ik - nu het op het scherm staat - de gniffelende commentaar van de wederhelft al kan ruiken.)

Maar gegniffel of niet: ik vind hem best geslaagd, zo met die zijdelingse splitjes.

De rug werd een V. En voor het stapcomfort voegde ik een split toe aan de rok.

Na veel wikken en wegen en aarzelen knipte ik de print in twee en voegde ik hem weer samen in de zijnaad, zodat er een deel vooraan zit en een deel op de rug. Ik ben blij met die keuze: volledig op het voorpand werkte nogal, hoe zal ik het zeggen, verbredend.

Het geheel in elkaar krijgen vergde wat denk- en tornwerk. Maar zoals gezegd: verdiend Latijn. Enig minpunt aan de stof is dat ze vreselijk moeilijk te fotograferen valt. Resultaat: 50 tinten blauw en veel korrel op de foto's. Maar dat zal Lotte hoogstwaarschijnlijk worst wezen, en mij ook, au fond: real life counts nog altijd het meest.

Zou ik met een volgend lapje voor de dochterlijke glimlach gaan? Of nog eens mezelf trakteren? Ik zal er nog eens een zonnig dagje over denken. Geef me een cocktail en een terrasje: die koperen regen mag dan schitteren als de zuiderse zon, die benen eronder komen vooralsnog recht uit winterwonderland…

Ook geïnspireerd door al dat handgedrukt moois? De stoffen zijn te koop bij Bamiblauw en bij Lotte Martens.